چهارم{قدیمِ دورِ دور}

شده ام شبیه به ان هایی که در گذشته زندگی می کنند...

مثل ان هایی که خاطراتِ خوب گذشته را به "حال" ترجیح می دهند...

ان ها همان هایی هستند که هیچ چیز رها نیستند...

کسانی شبیه به من...

کسانی مثل من که تمامشان را در گذشته جا گذاشته اند و فقط چیزی به نامِ "عشق" را با خود به این ور ُ ان ور می برند..

شبیه به ان هایی که از خانه های ابریشان در اسمان گذشته اند فقط به خاطرِ "او" ولی حالا....

چه قدر شیرین تر بوده ام در گذشته ان وقت ها که تنها ارزویم خواندن نمایشنامه " خرس های پاندا" با او بود...

کاش می دانستم هیچ چیز قرار در " آینده" خوب شود....

کاش عاشقِ دل خسته ای می ماندم که هرگز به " او" نرسیدم... 

که اگر می دانستم نرسیدن بهتر است..:))